“Mama waarom ben ik anders? Ik wil niet anders zijn.”
Deze vraag heb ik heel vaak gehad van mijn dochter. Een aantal jaren geleden ging het niet helemaal lekker met onze dochter. Ze heeft op vierjarige leeftijd een misdiagnose gehad. Maanden hadden we een aftelkalender in de kamer hangen. Want de laatste maanden op het kinderdagverblijf was ze er wel klaar mee. Ze wilde zo graag naar school. Ze wilde leren schrijven en rekenen. Lezen had ze zich inmiddels zelf aangeleerd. Eenmaal in de kleuterklas vond ze er niets aan. Na 3 maanden werd het een drama om haar naar school te krijgen. Iedere dag weer hetzelfde liedje, huilen huilen huilen.
Dus hebben we haar laten testen. Resultaat: hoogbegaafd.
Wij hadden echter onze twijfels hierbij want alles wat we hadden gelezen over hoogbegaafdheid konden we haar niet helemaal in plaatsen.
Thuiszitter
Doordat ze echter overvraagd werd en daardoor steeds minder lekker in haar vel kwam te zitten, is ze uiteindelijk ingestort. Ze was toen 8 jaar. De pijn die ik toen voelde in mijn moederhart is niet te omschrijven.
Uiteindelijk heeft ze driekwart schooljaar thuis gezeten om tot rust te komen. In de tussentijd zijn er nieuwe onderzoeken gestart en hebben we ze naar een andere, beter passende, school gedaan.
De volgende diagnose was geen hoogbegaafdheid maar autisme. Dat konden we toen wel beter plaatsen.
Opbloeien
Op de nieuwe school kwam ze weer helemaal tot bloei en dat is zo ontzettend mooi om te zien. Maar wat we toen nog niet wisten, is dat ze ook een beelddenker is. In deze tijd wist ik daar zelf ook niet nog heel veel van. Maar omdat we met onze oudste ook met school en leerproblemen zaten, ben ik me gaan verdiepen op het internet.
Daar kwam ik het onderwerp beelddenken tegen. Dat gaf zoveel herkenning voor allebei mijn kinderen. Ik denk serieus dat ze beiden meer beelddenker zijn dan autisme hebben.
Nu help ik haar thuis zoveel mogelijk om op een andere manier de lesstof te verwerken. Met goede resultaten. Niet alleen qua cijfers, maar zeker ook hoe ze in haar vel zit. En dat is uiteindelijk toch het belangrijkste.
Wanneer ben je anders?
In de tijd dat het niet helemaal lekker ging met onze dochter en dan met name op sociaal/emotioneel vlak, heeft ze de vraag “Waarom ben ik anders? Ik wil niet anders zijn, heel vaak aan mij gesteld. Steeds weer gaf ik haar als antwoord: “Iedereen is anders. Niemand is hetzelfde, want je bent allemaal uniek.” Ze vond het ontzettend lastig want andere kinderen en de leerkrachten begrepen haar niet. Ik vroeg aan haar: “Wanneer ben je anders? Wat is dan normaal?” Daar kon ze dan geen antwoord op geven en eigenlijk moesten we er langzaam ook wel om lachen, want we gingen er maar een spelletje van maken samen. Want er is ook geen correct antwoord op. Iedereen is uniek. Niemand is hetzelfde en dat is ook maar goed toch?
Beelddenken
Onze dochter is zoals ik al eerder schreef een beelddenker. Beelddenkers denken wel heel anders dan woorddenkers. Ze verwerken informatie op een andere manier. Onze dochter had veel moeite met rekenen, maar tijdens het thuis onderwijs tekende ik alles uit. Ik maakte het visueel voor haar. Het kwartje viel en het werd haar helemaal duidelijk. Het rekenen ging daarna een stuk gemakkelijker. Helaas is het huidige onderwijssysteem niet ingesteld op beelddenkers.
Conclusie
Iedereen is anders, iedereen is uniek. Maar wat wel belangrijk is, is dat kinderen of pubers gezien willen worden en begrepen. En soms hebben ze net een andere aanpak nodig. En of dat nou met school is of in het gewone dagelijkse leven, dat maakt niet uit. Beelddenkers zien de wereld nu eenmaal anders. Ze zijn niet anders, de denken alleen anders.
Heb je nu ook een kind wat vastloopt op school of herken je iets in mijn verhaal en wil je graag meer weten? Vul dan even het contactformulier in of stuur een berichtje naar
info@de-plaatjestuin.nl. Ik neem dan zo spoedig mogelijk contact met je op.